MCC Dispute from youths eye
Right person at right place and wise personality with strong vision is what we need more than anything. Delhi’s development can be taken as a best example as where the work in education and health is impeccable so proper planning is what we need more than anything...
The heating situation regarding the MCC—from the road to the throne—remains a pressing issue for many and a significant concern about its future. Regardless of the outcome, it is clear that the credibility of every foreign aid will be thoroughly scrutinized before implementation. This situation has also raised questions about the previous aid, its utilization, and its outcomes. Such disputes imply that future aid must be meticulously reviewed before being executed. As a technical expert, I assert that every aid comes with specific terms and conditions. I am confident that this scrutiny will lead to a brighter future, as donors will be more cautious before imposing stringent terms and conditions. My late grandfather used to say, “If you think you can bring significant change by extending your hand for money from others, it is crucial to understand why that person is willing to give you money. You need to recognize that ‘you have something valuable within you, which is why they are ready to invest in you.’ So, start by trusting yourself and becoming independent. Bring about change through your vision and hard work. No one becomes astute and successful by relying on others. Trust in your potential and collaborate rather than merely expecting. Only then can you bring positive change to yourself, your family, your community, and ultimately, to your country and the world.”
I believe his words are very true. If our political parties are committed to development, take their oaths seriously, and adopt an anti-corruption approach, involving the private sector and influencers in the development process, we would require minimal foreign aid. Directing foreign aid towards substantial projects is key to the country’s development. Accepting any form of aid, especially with terms and conditions, is not always beneficial. Every organization has a Corporate Social Responsibility (CSR) budget; similarly, foreign aid should be viewed as CSR from wealthy countries to developing or underdeveloped ones. However, if it comes with stringent terms and conditions, it challenges the essence of CSR. The ongoing discussion about international aid and its credibility underscores the need for thorough examination and systematization in its implementation. We have many ministries for various activities, but there is a need for an additional department to oversee where grants are allocated, ensuring their credibility and mapping their real-time impact. Accepting aid is not inherently negative, but if it comes with conditions, we need to evaluate its impact and future perspective carefully. MCC is not the only project that needs close scrutiny; every grant received should be evaluated and converted smartly for the benefit of our people. If we can positively accept such grants and establish basic ground rules, there is no harm in accepting them.
Disorganized projects, unplanned implementation, and inadequate supervision from our government will not advance our development. I have been associated with many INGOs and have observed their visions and methods, but I am not entirely satisfied with their approaches. The weak approach from our government contributes to the current situation. Nepal needs such grants, but unless we provide a clear framework, their impact on society will be minimal. It is akin to someone wanting to help your family by providing clothes when your immediate need is food. The principle does not match, but you accept it because it is something. Our government must articulate clear needs and focus on those—such as food at the moment, with plans for clothes later on. We need to prioritize national key projects, make strong appeals for help, and promptly action and supervise grants. Proper budget estimation, local material utilization, and manpower involvement are crucial for effective implementation. If we focus on major projects and seek assistance specifically for those, we can gain significant advantages. Otherwise, accepting aid without a clear purpose will not offer sustainable solutions.
MCC and all grants received by Nepal need thorough evaluation, monitoring, and transparency so that their effectiveness and efficiency can be tracked publicly. Proper utilization of these grants can greatly benefit us, but we must have smart procedures, tools, and teams to implement them effectively. The Gujrat model illustrates the importance of foreign aid and its impact on concrete development. Delhi’s development, particularly in education and health, serves as a prime example of effective planning. If we cannot channel resources properly, foreign aid alone will not transform our standards of living. Ultimately, aid is only beneficial if it brings about change, provides resources, offers learning opportunities, creates employment, scales effectively, optimizes local resources, reinforces local manpower, and accelerates development. I strongly believe that we need to establish clear ground rules for such grants and form a robust in-house team to audit and utilize every donation effectively. Every grant, including MCC, should be carefully reviewed and tracked to ensure real progress and impact. This will not only provide good accreditation to the grants but also earn genuine appreciation from donors for truly helping Nepal prosper.
Nepali Version
MCC र अन्य विदेशी सहायता: एक पेशेवर दृष्टिकोण
MCC सम्बन्धी तातो अवस्था, सडकदेखि सिंहासनसम्म, सबैको लागि एक दबाबपूर्ण अवस्था हो र यसको भविष्यको बारेमा धेरै जनाको चासोको विषय हो। परिणाम जे भए पनि, यो स्पष्ट छ कि हरेक विदेशी सहायता र यसको विश्वसनीयता कार्यान्वयन अघि गम्भीरता पूर्वक विश्लेषण गरिनेछ। यस परिस्थितिले अघिल्लो सहायता र यसको उपयोग र परिणामलाई प्रश्नमा राखेको छ। यस्ता विवादहरूले भविष्यका सहायता प्रवाहलाई अझ व्यवस्थित ढंगले समीक्षा गर्न आवश्यक रहेको जनाउँछ।
एक प्राविधिक व्यक्तिको रूपमा, म यस तथ्यलाई स्वीकार गर्न चाहन्छु कि हरेक सहायता विशेष शर्त र सर्तहरूसँग आउँछ। म पक्का छु कि यो गम्भीरता भविष्यलाई उज्ज्वल बनाउनेछ, किनकि दाताहरू सर्तहरू लागू गर्न अघि अझ ध्यानपूर्वक सोच्नेछन्। मेरा दिवंगत हजुरबा सधैं भन्थे, “यदि तपाईं सोच्नुहुन्छ कि तपाईं अरूसँग पैसा लिएर ठुलो परिवर्तन ल्याउन सक्नुहुन्छ भने, त्यो व्यक्तिले तपाईंलाई किन पैसा दिन चाहन्छ भनेर बुझ्न महत्त्वपूर्ण छ। तपाईंले बुझ्नुपर्छ कि ‘तपाईंमा केही मूल्यवान छ, त्यसैले उनी तपाईंमा लगानी गर्न इच्छुक छन्।’ त्यसैले, आफैंमा विश्वास गर्न र स्वतन्त्र बन्न सुरु गर्नुहोस्। तपाईंको दृष्टिकोण र परिश्रम मार्फत परिवर्तन ल्याउनुहोस्। कुनै पनि व्यक्ति अरूको अपेक्षामा रहने क्रममा चतुर र सफल हुँदैन। आफ्नो सम्भावना माथि विश्वास गर्नुहोस् र अपेक्षा नगरी सहकार्य गर्नुहोस्। केवल त्यही अवस्थामा तपाईं आफैंमा, तपाईंको परिवारमा, तपाईंको समुदायमा र अन्ततः तपाईंको देश र संसारमा सकारात्मक परिवर्तन ल्याउन सक्नुहुनेछ।"
मलाई विश्वास छ कि उहाँका शब्दहरू सत्य छन्। यदि हाम्रा राजनीतिक दलहरूले विकासप्रति प्रतिबद्धता जनाए, शपथलाई गम्भीरतापूर्वक लिएका र भ्रष्टाचारविरोधी दृष्टिकोण अपनाए, निजी क्षेत्र र प्रभावशाली व्यक्तिहरूसँग विकास प्रक्रियामा संलग्न भए, भने हामीलाई न्यूनतम विदेशी सहायता आवश्यक पर्नेछ। विदेशी सहायता ठुला परियोजनाहरूमा केन्द्रित हुनु आवश्यक छ। कुनै पनि प्रकारको सहायता, विशेष गरी शर्त र सर्तहरूसँग, सहायक नहुन सक्छ। प्रत्येक संगठनको आफ्नै कर्पोरेट सोसियल रेस्पन्सिबिलिटी (CSR) बजेट छ; यसैगरी, विदेशी सहायता समृद्ध र अविकसित देशहरूलाई CSR को रूपमा हेरिनु पर्छ। तर, यदि यसमा कडा शर्तहरू छन् भने, यसले CSR को सारलाई चुनौती दिन्छ।
अन्तर्राष्ट्रिय सहायता र यसको विश्वसनीयता सम्बन्धी चलिरहेको चर्चा यसलाई कार्यान्वयन गर्दा थोरै गम्भीरता र प्रणालीकरणको आवश्यकता रहेको पुष्टि गर्दछ। हामीसँग विभिन्न गतिविधिहरूको लागि धेरै मन्त्रालयहरू छन्, तर एउटा थप विभागको आवश्यकता छ जसले अनुदानहरूको प्रयोगको निगरानी गर्न र यसको वास्तविक समयमा प्रभाव मापन गर्न ध्यान दिनुपर्छ। सहायता लिनु नकारात्मक होइन, तर यदि यो शर्तहरूसँग आउँछ भने, यसको प्रभाव र भविष्यको परिप्रेक्ष्यलाई ध्यानपूर्वक मूल्यांकन गर्नु आवश्यक छ। MCC मात्र होइन, प्राप्त गरिएका सबै अनुदानहरूको समीक्षा गरिनु आवश्यक छ र यसलाई जनताको फाइदामा बुद्धिमत्तापूर्वक रूपान्तरण गर्नुपर्छ। यदि हामी सकारात्मक दृष्टिकोण राखेर आधारभूत नियमहरू बनाउँछौं भने, अनुदान स्वीकार गर्न कुनै हर्ज छैन।
अव्यवस्थित परियोजनाहरू, अनियोजित कार्यान्वयन र सरकारको उचित निगरानीको कमीले हाम्रो विकासलाई अगाडि बढाउँदैन। मैले धेरै INGOs सँग संलग्न भएको छु र तिनीहरूको दृष्टिकोण र विधिहरूलाई अवलोकन गरेको छु, तर तिनीहरूको दृष्टिकोणबाट पूर्ण रूपमा सन्तुष्ट छैन। हाम्रो सरकारको कमजोर दृष्टिकोण यस स्थिति को मुख्य कारण हो। नेपाललाई यस्तो अनुदानको आवश्यकता छ, तर यदि हामीले स्पष्ट ढाँचा प्रदान गरेनौं भने, यसले समाजमा ठूलो प्रभाव पार्ने छैन। यो त्यस्तो स्थिति हो जहाँ कुनैले तपाईंको परिवारलाई मद्दत गर्न चाहन्छ र तपाईंको तत्काल आवश्यकता खाद्य हो भने, यदि उनीहरूले कपडा दिने योजना बनाएका छन् भने, सिद्धान्त मिल्दैन, तर तपाईं केही पाउने भएकाले स्वीकार गर्नुहुन्छ। हाम्रो सरकारले स्पष्ट आवश्यकता व्यक्त गर्नुपर्छ र तिनीहरूमा ध्यान दिनुपर्छ—जस्तै, तत्कालमा खाद्यको आवश्यकता छ, कपडा पछि आउनेछ।
हामीलाई राष्ट्रिय प्रमुख परियोजनाहरूलाई प्राथमिकता दिनुहोस्, मद्दतको लागि बलियो अपील गर्नुहोस्, र अनुदानको शीघ्र कार्यान्वयन र निगरानी गर्नुहोस्। प्रभावकारी कार्यान्वयनको लागि सही बजेट अनुमान, स्थानीय सामग्रीको प्रयोग, र जनशक्ति संलग्नता महत्त्वपूर्ण छ। यदि हामी प्रमुख परियोजनाहरूमा ध्यान केन्द्रित गरेर सहायता माग्छौं भने, यसबाट महत्वपूर्ण फाइदाहरू प्राप्त गर्न सकिन्छ। अन्यथा, बिना स्पष्ट उद्देश्यको सहायता स्वीकार गर्दा दीर्घकालीन समाधान प्राप्त हुँदैन।
MCC र नेपालले प्राप्त गरेका सबै अनुदानहरूको गम्भीर मूल्यांकन, निगरानी, र पारदर्शिता आवश्यक छ ताकि तिनीहरूको प्रभावकारिता र दक्षता सार्वजनिक रूपमा ट्र्याक गर्न सकियोस्। यस्ता अनुदानहरूको सही उपयोगले हामीलाई ठूलो फाइदा पुर्याउन सक्छ, तर यसलाई प्रभावकारी ढंगले कार्यान्वयन गर्न स्मार्ट प्रक्रियाहरू, उपकरणहरू, र टोलीहरू आवश्यक छन्। गुजरात मोडेलले विदेशी सहायता र यसको ठोस विकासमा प्रभावको महत्त्वलाई देखाउँछ। दिल्लीको विकास, विशेष गरी शिक्षा र स्वास्थ्य क्षेत्रमा, प्रभावकारी योजना को एक राम्रो उदाहरण हो। यदि हामी संसाधनलाई सही रूपमा च्यानल गर्न असमर्थ छौं भने, विदेशी सहायता मात्र हाम्रो जीवनस्तरलाई रूपान्तरण गर्न सक्दैन।
अन्ततः, सहायता केवल त्यस बेला उपयोगी हुन्छ जब यसले परिवर्तन ल्याउँछ, स्रोतहरू प्रदान गर्दछ, सिकाइका अवसरहरू दिन्छ, रोजगार सिर्जना गर्दछ, प्रभावकारी ढंगले फैलाउँछ, स्थानीय संसाधनहरूलाई अनुकूलित गर्दछ, स्थानीय जनशक्तिलाई बलियो बनाउँछ, र विकासको गतिलाई तीव्र बनाउँछ। म दृढ विश्वास गर्छु कि हामीलाई यस्ता अनुदानहरूको लागि आधारभूत नियमहरू स्थापना गर्न आवश्यक छ र प्रत्येक दानको प्रभावकारी उपयोगको लागि एक मजबूत आन्तरिक टोली गठन गर्नुपर्छ। MCC सहितका सबै अनुदानहरूको सावधानीपूर्वक समीक्षा गर्न र वास्तविक प्रगति र प्रभाव ट्र्याक गर्नका लागि उचित च्यानल बनाउनु आवश्यक छ। यसले अनुदानहरूको राम्रो मान्यता प्रदान गर्नेछ र साँचो रूपमा नेपाललाई समृद्ध बनाउन मद्दत गर्नेछ, जुन दाताहरूले हामीबाट चाहन्छन्।