Unemployment a reason for lack of Opportunity or Lack of Skills in Nepal
.. Let me close with another case where some years back, even google asked for the vacancy for some IT professionals and enlisted that degree was not mandatory for them so they were more concern with the approach .....
".... imagine a graduate who do not have experience and skill ..."
Let me begin with an interesting case from a few years ago at my office. Our HR department was diligently working to recruit cybersecurity experts, and the vacancy was advertised with a generous remuneration package. Many resumes were received, but only a few candidates, whom we believed were capable of handling the job description, were shortlisted for interviews. The candidate our team preferred had the necessary qualifications but demanded a stipend that was twice what we were prepared to offer. Despite the candidate's intense knowledge, we couldn't retain him due to his non-negotiable expectations.
The following day, during my morning walk, I saw a family preparing their son's luggage for a taxi, as he was about to catch a flight to a European country. The family was emotional, and I asked if he was going for further studies. His father confirmed that he was an IT engineer seeking better opportunities abroad, as there were limited prospects in Nepal. This emotional moment resonated with me deeply. Upon returning to the office, I questioned our HR team about the high number of rejections despite the ample manpower available in the country. I realized that many applicants lacked the specialized knowledge required for the positions. The few candidates with the necessary expertise had high market demands, making it challenging to hire them due to their higher salary expectations.
This experience led me to discuss the issue with several entrepreneurial friends, all of whom agreed that the market is lacking skilled manpower. They were willing to offer competitive stipends for the right talent, and to my surprise, I found many experts being well-compensated within Nepal itself. Our country seems to be struggling not with a shortage of manpower but with a lack of specialized skills. Organizations seek professionals they can trust to meet assigned targets without extensive supervision. If candidates can bring a professional structure and innovative approach to their work, it greatly benefits the organization. Today, skilled professionals can even find jobs from home, as job-seeking platforms are eager to negotiate competitive salaries for performers.
It is crucial to direct our youth towards acquiring relevant skills. A degree alone may not suffice in this competitive world; acquiring skills alongside the degree would be highly advantageous. Just as bridge courses between SEE and plus two, or plus two and bachelor's degrees help ease the educational process, similar skill enhancement courses during bachelor’s programs could greatly benefit students. Such courses could resolve post-graduation uncertainties and prepare students to excel in their careers. If colleges and universities focus on creating specialized courses based on market demands and provide hands-on training before graduation, it could significantly boost the market and reduce brain drain. The issue is not a lack of opportunities but a lack of direction and proper guidance. Mandatory skill enhancement courses tailored to market needs should be established, and students should be well-informed about market expectations. Government, colleges, parents, and students themselves must take concrete steps to avoid confusion.
Collecting data from companies about their workforce needs, the nature of their work, and the skills they require could provide valuable insights for colleges and parents. This would help ensure that graduates are equipped with the necessary skills, reducing frustration for both job seekers and employers. Graduates with determination and energy can achieve unexpected and innovative results if they possess the right skills. For example, a freshly graduated civil engineer without knowledge of current building codes or municipal directives would face challenges in the job market. Similarly, sales graduates lacking presentation and negotiation skills, business graduates without product finalization and market presentation skills, or journalism graduates unable to proofread or write effectively would struggle. Enhancing these skills before graduation is crucial, and greater concern from parents, colleges, and individuals is needed.
In closing, consider the case where Google once advertised a vacancy for IT professionals, stating that a degree was not mandatory. They emphasized the importance of approach and in-depth knowledge over formal qualifications. Before investing heavily in degrees alone, we need to shift our focus and ensure colleges and universities are responsible for producing skilled graduates, not just degree holders. The government should enforce solid regulations and guidelines for institutions to achieve this goal.
Nepali Version
शीर्षक: पेशेवर सीपको महत्त्व र शिक्षा प्रणालीमा सुधारका आवश्यकता
सालको केही वर्ष अघि मेरो कार्यालयमा भएको एक रोचक घटनाबाट सुरु गरौं। हाम्रो मानव संसाधन विभाग साइबर सुरक्षा विशेषज्ञहरूको भर्तीका लागि कडा मेहनत गरिरहेको थियो, र यो पद राम्रो पारिश्रमिकका साथ विज्ञापन गरिएको थियो। धेरै व्यक्तिहरूले आफ्नो रिजुमे पठाए, तर केवल केही व्यक्तिहरूलाई, जसलाई हामीले पदको विवरणसँग मेल खाने मान्यताका साथ मनोनित गरेका थियौं, अन्तर्वार्ताका लागि छनोट गरियो। हाम्रो टोलीले मनपरेको उम्मेदवारले अपेक्षित पारिश्रमिक भन्दा दोब्बर माग राखेका थिए, र हामीले उनलाई समेट्न सकेनौं। उम्मेदवारसँग आधारभूत योग्यतासहित गहिरो ज्ञान थियो तर उनले पारिश्रमिकमा सम्झौतामा आउन अस्वीकार गरे।
अर्को दिन, बिहानको हिँडाइको क्रममा, मैले एउटा परिवारलाई उनका छोराको सामान एक ट्याक्सीमा प्याक गर्दै देखेँ, जसले यूरोपियन देशतर्फ उडान लिनु पर्ने थियो। परिवार भावुक थियो, र मैले सोधें कि उनी थप अध्ययनको लागि उड्दै छन् भने, उनका बुबाले पुष्टि गरे कि उनी एक आईटी इन्जिनियर हुन् र नेपालमा राम्रो अवसर नभएका कारण विदेश जानु परेको छ। यो भावुक क्षणले मलाई पनि प्रभावित गर्यो।
कार्यालय फर्किएपछि, मैले हाम्रो मानव संसाधन टीमसँग सोधें कि यत्रा उम्मेदवारहरूको पाइला लिई यो स्थिति भएको छ, जबकि हाम्रो देशमा पर्याप्त मानव संसाधन उपलब्ध छ। मैले महसुस गरे कि धेरै आवेदकहरूको विशेष ज्ञानको कमी थियो, र विशेष सीप भएका व्यक्तिहरूको माग उच्च छ, जसका कारण तिनीहरूको उच्च पारिश्रमिकका कारण भर्ती गर्न गाह्रो भइरहेको थियो।
यो अनुभवले मलाई मेरो उद्यमी मित्रहरूसँग छलफल गर्न प्रेरित गर्यो, जसले सबैले एकमत भएर भन्नुभयो कि बजारमा सीपयुक्त मानव संसाधनको कमी छ। तिनीहरू सही प्रतिभालाई राम्रो पारिश्रमिक दिन तयार थिए, र मेरो आश्चर्यका लागि, मैले नेपालमै धेरै विशेषज्ञहरूलाई राम्रो पारिश्रमिक प्राप्त गरिरहेको देखेँ। हाम्रो देश सीपको अभावमा संघर्ष गरिरहेको छ भन्ने कुरा स्पष्ट भयो।
संस्थानहरूले पेशेवर व्यक्तिहरूलाई खोज्छन् जसलाई उनीहरू विश्वास गर्न सक्छन् र नियुक्त गरिएका लक्ष्यहरू पूरा गर्नको लागि अत्यधिक निगरानीको आवश्यकता नपरोस्। यदि उम्मेदवारहरूले पेशेवर संरचना र नविनतम दृष्टिकोण ल्याउन सक्छन् भने, यसले संस्थानलाई ठूलो लाभ पुर्याउँछ। आज, सीप भएका पेशेवरहरूलाई घरबाटै काम पाउन सक्छन्, र जागिर खोज्ने प्लेटफर्महरू प्रदर्शनकारीहरूको लागि प्रतिस्पर्धात्मक पारिश्रमिकको लागि वार्ता गर्न इच्छुक छन्।
हामीले युवालाई प्रासंगिक सीपहरूमा मार्गनिर्देशित गर्न आवश्यक छ। केवल डिग्री यो प्रतिस्पर्धात्मक संसारमा पर्याप्त नहुन सक्छ; डिग्रीसँगै सीप प्राप्त गर्नु अत्यन्त लाभकारी हुनेछ। SEE र प्लस टू, वा प्लस टू र स्नातक डिग्री बीचको पुल कोर्सले शैक्षिक प्रक्रिया सजिलो बनाउन मद्दत गर्नेगरी, स्नातकको समयमा सीप सुधारका कोर्सहरू पनि विद्यार्थीलाई अत्यधिक लाभ प्रदान गर्न सक्छ। यस्तो कोर्सले स्नातकपछि हुने अनिश्चितताहरूलाई समाधान गर्न र करियरमा उत्कृष्टता प्राप्त गर्न मद्दत पुर्याउँछ।
यदि कलेज र विश्वविद्यालयहरूले बजारको मागका आधारमा विशेष कोर्सहरू निर्माण गर्न र स्नातक हुनु अघि व्यावहारिक तालिम प्रदान गर्न ध्यान केन्द्रित गरे भने, यसले बजारलाई उल्लेखनीय रूपले प्रवर्द्धन गर्न सक्छ र दिमागको पलायनलाई कम गर्न सक्छ। समस्याको समाधान अवसरको अभावमा होइन, तर सही निर्देशन र मार्गदर्शनको अभावमा छ। बजारका आवश्यकतासँग मेल खाने अनिवार्य सीप सुधारका कोर्सहरू स्थापना गर्नुपर्छ, र विद्यार्थीहरूलाई बजारको अपेक्षाबारे राम्रोसँग जानकारी दिनुपर्छ। सरकार, कलेज, अभिभावक र विद्यार्थीहरूले मिलेर यथार्थपूर्ण कदम चाल्न आवश्यक छ।
यदि सरकारले नेपालका प्रत्येक कम्पनीबाट डेटा संकलन गर्न सक्यो, जसमा कति कर्मचारीहरू छन् र उनीहरूको कार्य प्रकृति के हो, र कुन प्रकारको सीप आवश्यक छ, यसले कलेज र अभिभावकहरूलाई यसबारे ठोस जानकारी प्रदान गर्न सक्छ। यसले सुनिश्चित गर्न मद्दत पुर्याउँछ कि स्नातकहरू आवश्यक सीपसँग सुसज्जित छन्, र नियोक्ता र रोजगार चाहनकर्ताहरू बीचको असन्तोष कम गर्न मद्दत पुर्याउँछ। स्नातकहरूको determined र ऊर्जा क्षमता छ, र एक सीपले उनीहरूको ऊर्जालाई अप्रत्याशित र नविन परिणाममा परिवर्तन गर्न सक्छ।
उदाहरणको लागि, एक ताजगीमा स्नातक गरिएको सिभिल इन्जिनियरलाई वर्तमान भवन कोड, नगरपालिका निर्देशिकाहरूको जानकारी नभएर र डिजाइन र विश्लेषणको ज्ञान नभएमा, कामको बजारमा धेरै समस्यामा पर्नेछन्। बिक्रीका स्नातकहरूलाई विचार प्रस्तुत गर्ने, दबाव सम्हाल्ने, र ग्राहकहरूसँग वार्ता गर्ने सीप नभएमा, व्यवसाय स्नातकहरूले आफ्नो उत्पादनलाई बजारमा प्रस्तुत गर्ने सीप बिना समस्या भोग्न सक्छन्। पत्रकारिता स्नातकहरूले कम्तिमा लेख लेख्न र प्रमाणित गर्न वा केस प्रभावकारी रूपमा प्रस्तुत गर्नका लागि सीप नभएमा समस्यामा पर्नेछन्। यी सीपहरूको विकास स्नातकहरूले बजारमा जानु अघि गर्न आवश्यक छ, र अभिभावक, कलेज र व्यक्तिहरूले यस विषयमा बढी ध्यान दिनु आवश्यक छ।
यदि गूगलले केही वर्ष अघि सूचना प्रविधि पेशेवरहरूको लागि एक स्थानको माग गर्दा डिग्री अनिवार्य नभएको बताए, र विषयको गहिरो ज्ञान र दृष्टिकोणको महत्त्वलाई जोड दिए, त्यसैले डिग्रीको नाममा ठूलो सम्पत्ति लगानी गर्नु अघि, हामीलाई हाम्रो व्यवहार परिवर्तन गर्न र कलेज र विश्वविद्यालयलाई सीपयुक्त स्नातक उत्पादन गर्न जिम्मेवार बनाउन आवश्यक छ। सरकारले यसमा ठोस नियम र प्रावधानहरू लागू गर्नुपर्छ।